ព្រៃការពារ

ជាទូទៅ តំបន់ព្រៃការពារ ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅក្រោមអនុក្រឹត្យដាច់ដោយឡែក សម្រាប់គោលបំណងនៃការការពារជីវៈចម្រុះ និងការអភិរក្ស។ តំបន់ព្រៃការពារទាំងនេះ គឺជាជម្រកសម្រាប់ប្រភេទសត្វជិតផុតពូជ ឬ រងការគំរាមកំហែងជាច្រើន។ ឧទាហរណ៍ តំបន់ព្រៃការពារមណ្ឌលគិរី គឺជាជម្រកសម្រាប់ ប្រភេទគោព្រៃចំនួន៣ប្រភេទ ប្រភេទឆ្មាដូចជាខ្លា និងខ្លារខិន ខ្លាឃ្មុំ និងសត្វបក្សីនានា។¹ នៅក្នុងតំបន់ព្រៃការពារសីម៉ា មានសត្វដំរី ខ្លាឃ្មុំ និងប្រភេទឆ្មាចំនួន៧ប្រភេទ។²

តំបន់ព្រៃការពារក្នុងខេត្តមណ្ឌលគិរី នៃប្រទេសកម្ពុជា។ រូបភាព ថតដោយ Global Water Forum, ២៣ កុម្ភះ ២០១៤។ ក្រោមអាជ្ញាប័ណ្ណ CC BY-NC-SA 2.0។

បន្ថែមលើគុណតម្លៃនៃការអភិរក្ស និងជីវៈចម្រុះរបស់វា តំបន់ព្រៃការពារក៏បានជួយទ្រទ្រង់ដល់ការរស់នៅរបស់សហគមមនុស្សបានច្រើន ជាឧទារហណ៍ ទន្លេនៅក្នុងតំបន់ព្រៃការពារភ្នំក្រវាញភាគកណ្តាល ដែលជាប្រភពទឹកដ៏សំខាន់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ដល់មនុស្សជាង ៣០,០០០នាក់។³

ពីមុន តំបន់ព្រៃការពារទាំងនេះត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋបាលព្រៃឈើ ដែលជាស្ថាប័នមួយនៃក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ។ យ៉ាងណាមិញ ស្ថិតក្រោមការសម្រេចនៃ អនុក្រឹត្យលេខ ៦៩ ស្តីពីការផ្ទេរព្រៃការពារ តំបន់អភិរក្សឈើ តំបន់ព្រៃផ្តល់ផល និងសម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ចរវាងក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ និងក្រសួងបរិស្ថាន បានចុះថ្ងៃទី ២៨ មេសា ឆ្នាំ២០១៦ ព្រៃការពារត្រូវបានស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងបរិស្ថានវិញ។⁴

រដ្ឋាភិបាលក៏ទទួលបានជំនួយបច្ចេកទេសក្នុងការងារគ្រប់គ្រងពីអង្គភាពមួយចំនួនដូចជា អង្គការ WWF (ខេត្តមណ្ឌលគិរី) អង្គការសម្ព័ន្ធសត្វព្រៃ និងអង្គការអភិរក្សអន្តរជាតិ (ភ្នំក្រវាញ) និងអង្គការសង្គមអភិរក្សសត្វព្រៃ (សីម៉ា)។

ជាលទ្ធផលនៃអនុក្រឹត្យបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦ រាល់ព្រៃការពារទាំងអស់ គឺត្រូវបានប្រែក្លាយទៅជាតំបន់ការពារធម្មជាតិ លើកលែងតែព្រៃការពារមួយប៉ុណ្ណោះគឺ ព្រៃការពារតាម៉ៅ ដែលមានទំហំ ២,២៨៥ ហិកតា ស្ថិតក្នុងខេត្តតាកែវ។ តំបន់ការពារធម្មជាតិជាងពាក់កណ្តាលត្រូវបានចាត់ចំណាត់ថ្នាក់ជាដែនជម្រកសត្វព្រៃ។

តារាងនៃព្រៃការពារដែលបានបន្ថែមទៅក្នុងតំបន់ការពារធម្មជាតិក្នុងឆ្នាំ ២០១៦៖ 

ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនៅក្នុងព្រៃការពារ នៅតែកើតមានឡើង ទោះបីជាវានៅកម្រិតទាបជាងតំបន់ព្រៃជុំវិញក៏ដោយ។ អង្គការអភិរក្សអន្តរជាតិ ប៉ាន់ប្រមាណថា ការកាប់បំផ្លាញព្រៃនៅតំបន់ព្រៃការពារជួរភ្នំក្រវាញភាគកណ្តាល មានអត្រា ២ ភាគរយ សម្រាប់រយៈពេលជាង ៦ឆ្នាំមកនេះ។⁵

យោងតាមអនុក្រឹត្យលេខ ៦៩ ក្រសួងបរិស្ថាន រួមទាំងក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ សុទ្ធតែមានតួនាទីក្នុងការបង្ក្រាបរាល់សកម្មភាពកាប់ព្រៃខុសច្បាប់នានា។ ខណៈពេលដែលក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទគ្រប់គ្រងលើតំបន់សម្បទានដីសេដ្ឋកិច្ច ក្រសួងបរិស្ថានមានតួនាទីគ្រប់គ្រងព្រៃការពារ តំបន់អភិរក្សព្រៃឈើ និងតំបន់ព្រៃផ្តល់ផលរួមទាំងតំបន់ការពារធម្មជាតិផងដែរ។ ការផ្ទេរការទទួលខុសត្រូវ គួរតែត្រូវបានអនុវត្តតាមរយៈការបែងចែក ធនធាន ដើម្បីផ្គូផ្គងការទទួលខុសត្រូវថ្មី។

បានធ្វើបច្ចុប្បន្នភាព៖ ០៩ មិថុនា ២០១៦

ទាក់ទងនឹងតំបន់ព្រៃការពារ

• បរិស្ថាន និងធនធានធម្មជាតិ
• សហគមន៍ព្រៃឈើ
• តំបន់ការពារ
• ឧទ្យានជាតិ និងដែនជម្រកសត្វព្រៃ